Czarne Kości - Prywatna Armia złożona z najemników
Powstanie i działalność[]
Była to armia stworzona przez potężnych najemników. Z początku mała, ale gdy zaczęła odnosić sukcesy, dołączyło do niej mnóstwo wspaniałych wojowników i magów. Na przestrzeni lat a nawet dekad (bowiem Czarne Kości założone zostały koło 20 lat temu) zebrali olbrzymią ilość najemników. Zostawali wynajmowani przez różne państwa by pomagali podczas wojen i większych bitw. Dzięki temu, że słono im się płaciło, byli wypłacalni i najemnicy dostawali za ciężką pracę swoją dolę.
Żeby Czarne Kości nie przeszkadzały żadnemu z państw oraz nie ingerowały przypadkowo w jakieś walki, armia stworzyła sobie Fort na południu Elmekii (pustynia) gdzie przez długi czas była ich główna baza. Jednakże rozprzestrzenianie się pustyni zniszczenia sprawiło, że zostali wygonieni przez demony a fort został zniszczony.
Pierwszy raz o armii słyszymy gdy atakuje ona miasto Sigyn. Tam pod dowództwem generała Gurdona przeprowadza inwazje by zdobyć Korbacz Chaosu, ukryty w mieście. Cała akcja zostaje przeprowadzona jako test. Elender Emanuel opłaca armię i jest zadowolony z wyniku jej akcji. To daje mu pewność by to właśnie ich wynająć do jego głównego planu podbicia państw pod barierą. Dowiaduje się o tym Księżniczka Anna. Jej szpiedzy donoszą, że Czarne Kości mają zamiar uderzyć na Lyzeille. Przekazuje te informacje odpowiednim władzom tego państwa i formuje się Armia PCK czyli główny przeciwnik Czarnych Kości.
Kampania Lyzeille[]
Czarne Kości zyskują prawie całą fortunę rodu Emanuelów dzięki czemu są na ich zawołanie i spełniają każdą prośbę. Co więcej, początkowe wyniki armii zaskakują samego Elendera. Czarne Kości zdobywają miasto Telmoord. Same ukrywają się we wcześniej przygotowanych "niewidzialnych" bazach, w ukrytym w lesie Zamku Dorchester a nawet w pustynnym mieście Blade. Mimo, że Czarne Kości traciły podczas walk dużo swych ludzi, nekromanta Osmund Sabrac troszczył się o to by uzupełniać ich szeregi nieumarłymi a dzięki Korbaczowi Chaosu, dodatkowo wysyłano zombie-mutantów do walki. Nie było też mowy o zaniku Morale wśród żołnierzy bowiem większość z nich kontrolowane było przez zaklęcie Moliera.
Czarne Kości ostatnią porażkę ponoszą podczas Wielkiej Bitwy pod Zamkiem Hyrro w Elmekii. Po tej walce tracą większość oddziałów. Jakiś czas później jednak Elender Emanuel zwalnia nagle Czarne Kosci ze służby. Najemnicy nie wiedzą co ze sobą zrobić więc wybucha chaos. Po zwycięstwie Armii PCK, Czarne Kości rozpadają się całkowicie.
Informacje i członkowie[]
Najemnicy chodzili w czarnych zbrojach. Były to średnie lub ciężkie zbroje. Pomimo, że grupa posiadała magów, była to znaczna mniejszość. Magowie chodzili w lekkich zbrojach i czarnych płaszczach. Na naramiennikach widniały białe kości, które pokazywały rangę żołnierza. Najemnicy przechodzili porządne szkolenie więc wszyscy z nich byli wytrzymałymi wojownikami z doświadczeniem. Na głowach mieli czarne hełmy z małymi czarnymi rogami. Generałowie tej armii chodzili w specjalnych ciężkich zbrojach i pelerynach. W armii występowały 3 rangi:
1 kość na naramienniku oznaczała najemnika bez specjalnych przywilejów.
2 kości oznaczały najemnika, który spędził już trochę w tej armii i mógł pouczać nowych żołnierzy.
2 kości skrzyżowane oznaczały generała który miał całkowitą władzę nad oddziałami. Generałów mogło być tylko dwóch w tym samym czasie.
Znane Czarne Kości
Gurdon - jeden z generałów
Kleein - jeden z generałów
Siegfried Aries - dawny generał, dołączył do Armii PCK
Helena Kosil - Podskarbi
Zivon - najemnik podróżujący w czasie, dołączył do Armii PCK
Huker Wobsrocc - starszy najemnik, dołączył do Armii PCK pod groźbami Gustava
Akurtuka - starszy najemnik, współpracował z Bregorowiczem i odbił Zamek Dorchester
Dżango - Beastman wilk. Po zwolnieniu ze służby armii, przejął dowództwo nad grupą w mieście Xaphan gdzie grabili i mordowali. Zabity przez Jose Santiago.
Leon - Najemnik, który niszczy machinę oblężniczą Armii PCK w mieście Sigmund
Sharky - Przywódca oddziału Czarne Ości - podwodnego oddziału armii który jednak nie brał udziału w wojnie ponieważ nie toczyła się na morzu.